گذر

وقتی داشتم میرفتم پشته سرم رو هم نگاه نکردم  از رفتنم خوشحال بودم از اینکه دارم فرار میکنم از اونجا.....چشمام فقط به روبه روم بود و امیدوارم بودم توی ذهنم روزای بهتر از قبلم رو میدیم.

چشماش رو دیدم ک برق میزد میدونستم همه چیزی هست ک دارم و خواهم  داشت اون میشد همه چیزم.....خوشحال بودم.

زندگی بهم اینو بدهکار بود همونطور ک به خواهرم بدهکاره......

بدتر از این چیزی نبود ک من با شادی از اون خونه فرار کنم....در واقع همین بود ازدواج=رهایی.....همین هم شد.....آرامش شادی به گذشته سعی میکنم فکر نکنم